pochodny — «pochodzący od czegoś; wtórny, niepierwotny» Kolory pochodne. Pochodny model samochodu. Formacje, wyrazy pochodne. Rzeczownik czytanie jest pochodny od czytać. ∆ praw. Nabycie własności w sposób pochodny «nabycie własności przez dziedziczenie,… … Słownik języka polskiego
cząstkowy — «dotyczący tylko części czegoś; niecałkowity, niezupełny» Cząstkowa prawda. ∆ jęz. Dopełniacz cząstkowy «dopełniacz oznaczający, że dopełnienie tylko w pewnej swej części łączy się z czynnością wyrażoną w czasowniku, np. nakrajać chleba» ∆ mat.… … Słownik języka polskiego
acetanilid — m IV, D. u, Ms. acetanilididzie, blm chem. «związek organiczny, pochodna aniliny, błyszczące krystaliczne blaszki o nieco piekącym smaku; używany do produkcji farmaceutyków i barwników, stosowany w weterynarii» ‹łac. + anilina› … Słownik języka polskiego
alizaryna — ż IV, CMs. alizarynanie, blm chem. «związek organiczny, pochodna antrachinonu występująca w korzeniach marzanny, obecnie otrzymywana syntetycznie i używana jako półprodukt do wyrobu barwników zaprawowych» ‹z hiszp.› … Słownik języka polskiego
aminobenzoesowy — ∆ chem. Kwas aminobenzoesowy «związek organiczny, pochodna benzenu, występujący w trzech odmianach izomerycznych, z których jedna zaliczana jest do witamin» … Słownik języka polskiego
antrachinon — m IV, D. u, Ms. antrachinonnie, blm chem. «związek organiczny, pochodna antracenu powstała przez jego utlenianie; stanowi półprodukt w syntezie barwników» … Słownik języka polskiego
arylowy — przym. od aryl Grupa arylowa. Pochodna arylowa. Rodnik arylowy … Słownik języka polskiego
askorbinowy — ∆ chem. Kwas askorbinowy «witamina przeciwszkorbutowa, pochodna glukozy, organiczny związek chemiczny węgla, tlenu i wodoru występujący głównie w świeżych owocach i jarzynach; stanowi niezbędny czynnik w wielu procesach biologicznych organizmu… … Słownik języka polskiego
chinozol — m I, D. u, blm farm. «związek organiczny, pochodna chinoliny, żółty proszek o specyficznym zapachu i piekącym smaku, środek farmaceutyczny odkażający i odwaniający, stosowany w chorobach jamy ustnej i gardła, do odkażania skóry, ran itp.» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
fenol — m I, D. u; lm M. e, D. i a. ów 1. chem. «wodorotlenowa pochodna benzenu, substancja krystaliczna, bezbarwna, parząca, o swoistym zapachu; ważny surowiec w produkcji tworzyw sztucznych i barwników; kwas karbolowy» 2. chem. fenole «związki… … Słownik języka polskiego
